West Canada 2019

Whistler | Peak2Peak

Vandaag gaan we een nieuwe poging doen om de berg op te gaan. Om acht uur zitten we aan het ontbijt. Het is een echt feestmaal met Amerikaanse pannenkoeken, croissantjes, aardbeien en gele watermeloen. Wat is het toch fijn om zo'n grote keuken te hebben en zelf te bepalen wat je eet. Rond tien uur gaan we aan de wandel naar de kabelbaan. Helaas werkt het weer niet zo goed mee. Het is niet koud, maar de bergen zijn verstopt in de wolken. Via internet hebben we de webcams bekeken en boven op de berg zou je boven de wolken uit moeten komen. Het is ook nu de liften net open zijn al druk in het dorp met mountainbikers. We kopen onze dagkaart en kunnen ons de hele dag uitleven op de berg. De rit naar boven duurt 25 minuten. We gaan door de wolken heen en komen inderdaad boven de wolken uit. Bij het bergstation hangen de wolken hoger. Er staat een sneeuwschuiver en daar moet ik heen. Het is mijn droom om nog een keer mee te mogen met een sneeuwschuiver (voor op de piste). De sneeuwschuiver is open en je mag er in zitten. Wat zit je schuin op je stoel. Dat moet ook wel als je op de zwarte piste rijdt. Er zitten een heleboel knopjes waarvan ik geen idee heb wat het allemaal doet. Ondertussen begint het te regenen. We gaan snel naar binnen en spelen een spelletje in het self-service restaurant. Lekker warm met zicht op de gondels. Als de regen opgehouden lijkt gaan we weer naar buiten. Het trekt net een beetje open en hebben zicht op de Peak Express stoeltjeslift en de hangbrug boven op de berg. Het is 10 minuten berg af wandelen naar het beginpunt van de skilift. Samen met mama ga ik omhoog. Ik geniet van het ritje. Mama iets minder. Het is een super leuke lift waarbij je over een gletsjer heen gaat en zicht hebt op bergwanden. Super tof. Als je hoogtevrees hebt niet. Ze maakt heel wat leuke geluidjes. Al lachend komen we boven op de berg aan samen met een wolk. Dat is dan een beetje jammer. We hopen dat de uitspraak van de Canadezen vandaag ook van toepassing is en het over vijf minuten weer heel ander weer kan zijn. In de wolk met regen en wind is het echt verschrikkelijk koud. Bij een klein, houten hutje halen we een kop koffie/thee om ons op te warmen. Een jongeman die de berg is komen oprennen wil nieuw water halen, maar stromend water is er niet op de berg. Helaas heeft hij niet de juiste kaart om mee te betalen. Hij is wanhopig en wij maken zijn dag meer dan goed door ons flesje water aan te bieden. Ook al is het koud. Als je hard genoeg rent krijg je het vanzelf warm en word je dorstig.

Als het iets beter weer wordt gaan we over de hangbrug lopen. De brug wiebelt aardig. Onder ons is een kleine gletsjer. Er is nog een uitzichtpunt dat over de berg heen hangt. Helaas is het zicht vrij beperkt en moeten we het doen met een grijze massa. Je ziet de wolken heel hard over de bergen heen trekken. Dan is het zicht nihil en dan trekt het weer een beetje open. We hebben heel even geluk en kunnen de omliggende bergen en het dalstation zien. De zon doet zo hard haar best om door de wolken te schijnen, maar kan de wolken niet wegtoveren. Als we het te koud hebben gekregen gaan mama en ik naar beneden. De mannen waren het al eerder zat en zijn verwarming op gaan zoeken in het restaurant. De klim naar boven is best pittig en zorgt dat de ergste kou weer verdwenen is. Wij warmen ons aan een kopje soep. We hebben zicht op de peak2peak Gondola en het zicht lijkt wat beter. Af en toe zien we zelfs een stukje blauw lucht. In 15 minuten gaan we van Mount Whistler naar de Blackcomb Mountain. Het is zelfs met dit mistige weer een prachtige rit waarbij we weer door de wolken heen gaan. Papa spot vanuit de gondel zelfs een beer. Met zijn aanwijzing “daar bij die bomen” kwamen we niet heel ver. Het is één groot dennenbos. Als we aan de overkant zijn staan we precies op de juiste berg. Wij hebben zicht en de andere berg zit verstopt in de wolken. We gaan de makkelijke alpine loop wandelen van 30 minuten. Binnen een paar minuten ligt onze tong als op de grond en hebben we het bloedheet. We zijn nog maar net onderweg en ik zie een grote pluizebol over de weg rennen. Het is een marmot. We hebben ze al één keer eerder gezien vanaf een grote afstand. Nu kunnen we het dier allemaal goed zien. Het blijft niet bij één. Het wandelpad gaat berg op over allemaal rotsblokken waar deze dieren blijkbaar leven. Het is ook de woonplek van de pika. Het diertje piept heel hard en rent razendsnel over de rotsblokken. Soms stopt het diertje even om te eten van een verdwaald grassprietje. Net lang genoeg om goed vast te leggen. Het is zo'n leuk beest. Het rent snel langs onze voeten voorbij en verdwijnt tussen de rotsblokken. Papa en ik lopen vooruit en staan oog in oog met een marmot. De marmot had het eerder door dan ons en hield zich zo stil in de hoop dat wij hem niet zouden zien. Wat een goede schutkleur heeft het. We kunnen hem bijna aaien. Het was een leuke wandeling en dan vooral vanwege alle dieren die we gezien hebben.

We willen nog één keer heen en weer met de peak2peak gondel. Dit keer wachten we op een bakje met glazen bodem. Een klein stukje van de bodem is vervangen door een glazen plaat. Een toegevoegde waarde heeft het eigenlijk niet. Ik geniet veel meer van de overtrekkende wolken en de regenboog die zichtbaar wordt in het dal. We houden onze ogen goed open op zoek naar de zwarte beer die papa heeft gezien. We hebben geluk en zien inderdaad een zwarte beer in de verte. Dat waren 15 mooie minuten. We stappen uit en stappen direct over op de gewone gondel terug. Het zicht is nu heel anders. Beter gezegd, er is geen zicht meer. Het veranderd inderdaad elke vijf minuten. We lopen direct door naar de Blackcomb gondel. Het is al vier uur geweest en moeten nog weer 25 minuten naar beneden. Ondanks het slechte weer was het een hele mooie dag op de berg en hebben we alles er uit gehaald wat er in zat.